اثر بخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر افزایش خودکارآمدی و تنظیم هیجان دانش آموزان دختر

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثر بخشی آموزش مهارتهای مثبت اندیشی بر افزایش خودکارآمدی و تنظیم هیجان دانش آموزان دختر سال اول متوسطه شهر تهران ، در غالب یک طرح نیمه آزمایشی با گروه کنترل انجام شد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ابتدا از بین مدارس منطقه 20 آموزش و پرورش شهر تهران یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس بر روی چهار پایه اول مدرسه که 200 نفر بودند آزمون اجرا گردید. ابزار پژوهش حاضر پرسشنامه خودکارآمدی و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان می باشد که پس از اجرای پیش آزمون، در نهایت از بین کسانی که پایین ترین نمرات را در پرسشنامه کسب کرده بودند 40 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل، به طور تصادفی جایگزین شدند. پس از تشکیل گروهها آموزشی مهارتهای مثبت اندیشی طی 10 جلسه 1 ساعته، اجرا گردید. اما برای گروه کنترل آموزشی ارائه نگردید. در پایان دوره آموزشی، پرسشنامه خودکارآمدی و تنظیم هیجان مجددا برای دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید.داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق در مورد فرضیه تحقیق تایید می کند که آموزش مثبت اندیشی در افزایش خودکارآمدی و تنظیم هیجان موثر است.